ప్రాణాలు తీస్తున్న ఫోన్లు, ఆన్‌లైన్ గేమ్స్

కోరింది కొనిచ్చి అల్లారుముద్దుగా పెంచుకున్న పిల్లలు.. తమ కళ్ల ముందే విగతజీవులుగా పడి ఉంటే.. ఆ తల్లిదండ్రుల గుండెకోత వర్ణణాతీతం. బతికిఉండగానే నరకం అనుభవిస్తున్నట్లు ఉంటుంది ఆ బాధ. ఆ గుండె కోతకు కారణమై పిల్లల ఉసురు తీస్తోంది ఆన్‌లైన్ గేమింగ్. ఇటీవల తెలంగాణలోని నిర్మల్‌ జిల్లాలో పబ్జీ గేమ్‌కు బానిసై ఆత్మహత్య చేసుకున్నాడు 9వ తరగతి విద్యార్థి. రోజూ 10 గంటలకు పైగా గేమ్స్ ఆడుతున్నాడని భయాందోళనలకు గురైన పేరెంట్స్.. ఫోన్ తీసేసుకున్నారు. దీంతో మనస్తాపం చెందిన బాలుడు.. ఉరేసుకొని బలవన్మరణానికి పాల్పడ్డాడు. మానసిక వైద్య నిపుణుల వద్దకు తీసుకెళ్లినా.. పిల్లాడు దారికి రాలేదంటేనే.. ఈ ఆన్‌లైన్ గేమ్స్ ఎంత ప్రమాదకరంగా ప్రభావితం చూపిస్తున్నాయో అర్థం చేసుకోవచ్చు.

ఇలాంటి ఘటనలు ఇదే మొదటిసారి కాదు. గతంలో బీహార్‌లో పబ్జీ గేమ్‌కు బానిసగా మారి.. రైలు పట్టాలపై గేమ్ ఆడుతూ ముగ్గురు యువకులు ప్రాణాలు కోల్పోయారు. ఇక హైదరాబాద్‌లో ఓ క్యాబ్ డ్రైవర్.. కారు నడుపుతూనే పబ్జీ ఆడిన వీడియో గతంలో సంచలనం సృష్టించింది. ఆన్‌లైన్ గేమింగ్ వ్యసనం పిల్లలపై ఎంతటి ప్రభావం చూపుతుందో నిర్మల్ ఘటన మరోసారి హెచ్చరించింది.

పిల్లల్లో వచ్చే ఈ పరిస్థితిని ఇంటర్నెట్ గేమింగ్ డిజార్డర్ అంటారు. పిల్లలు ఈ పరిస్థితికి (ఐజీడీ) వచ్చినట్లు తెలిపే లక్షణాలు ఏంటి? దీనివల్ల పిల్లలపై పడే ప్రభావం ఏంటి? పిల్లలను ఈ డిజార్డర్ నుంచి కాపాడుకోవాలంటే ఏం చేయాలి? అనే వివరాలు ఇప్పుడు తెలుసుకుందాం..

ఏంటీ ఇంటర్నెట్ గేమింగ్ డిజార్డర్?

వీడియో గేమ్‌లు, డిజిటల్‌ గేమ్‌లకు బానిసలుగా మారడమే ఇంటర్నెట్ గేమింగ్ డిజార్డర్. దీని వల్ల గేమింగ్ అలవాట్లపై పిల్లలకు నియంత్రణ లేకుండా పోతుంది. గేమ్‌పై తప్ప పిల్లలు మరే ఇతర విషయంపై ఆసక్తి చూపించరు. శారీరకంగా, మానసికంగా ప్రతికూల ప్రభావాలు చూపిస్తు్న్నా.. గేమ్స్ ఆడటం మాత్రం మానరు. ఇది పిల్లలను తీవ్రంగా ప్రభావితం చేస్తుంది. ఎంతలా అంటే.. నిర్మల్‌లో 9వ తరగతి విద్యార్థి.. సైకియాట్రిస్ట్ వద్దకు తీసుకెళ్లినా.. తాను ప్రతిరోజు 10 గంటల కంటే ఎక్కువగా గేమ్ అడతానని డాక్టర్‌నే బెదిరించేంతగా. పిల్లలు ఈ స్థాయికి చేరుకుంటే.. పరిస్థితి దాదాపు చేయి దాటినట్లే..!

తల్లిదండ్రులూ.. మేల్కోండి!

భారత్‌లో 1.3 శాతం నుంచి 19.9 వరకు టీనేజీ పిల్లలు ఈ డిజార్డర్ వల్ల బాధపడుతున్నట్లు నివేదికలు చెబుతున్నాయి. కాలేజీ విద్యార్థుల్లో 5.3 శాతం, టీనేజీ పిల్లల్లో 3.2 నుంచి 4.25 శాతం మంది ఇంటర్నెట్ గేమింగ్ డిజాస్టర్ బారిన పడినట్లు పరిశోధనలు చెబుతున్నాయి. ఇంకో ఆందోళనకరమైన విషయం ఏంటంటే.. ప్రపంచవ్యాప్తంగా ఐజీడీ బారిన పడుతున్న పిల్లల్లో భారతీయులే అధికంగా ఉన్నారట. దీన్ని తొలి దశలోనే గుర్తించి.. తల్లిదండ్రులు జాగ్రత్త పడాల్సిన అవసరం ఉందని కేంద్రం ఇటీవల అడ్వైజరీని కూడా జారీ చేయడం పరిస్థితి తీవ్రతకు అద్దం పడుతోంది.

ఇంటర్నెట్ గేమింగ్ వల్ల పిల్లలపై పడే ప్రభామిదే..

కాగ్నిటివ్ సామర్థ్యాలపై ప్రభావం:

జ్ఞాపకశక్తి, అటెన్షన్, ప్రాబ్లమ్ సాల్వింగ్, చదవడం, సెల్ఫ్ కంట్రోల్ లాంటి కాగ్నిటివ్ సామర్థ్యాలపై ప్రభావం చూపిస్తుంది. ఐజీడీ బారిన పడిన పిల్లలు చదవుపై దృష్టి పెట్టరు. హింసాత్మకమైన గేమ్స్ వల్ల పిల్లల్లో అగ్రెసివ్ ఆలోచనలు వస్తాయి. బిహేవియర్ కూడా క్రమంగా అలాగే మారుతుంది.

శారీరక, మానసిర ఆరోగ్యంపై ప్రభావం:

ఎక్కువసేపు గేమ్స్ ఆడటం వల్ల కంటిచూపు తగ్గడం, బద్ధకం, చేతులు నొప్పి, ఊబకాయం, మైగ్రేన్లు, నిద్రలేమి, వెన్నునొప్పి వంటి శారీరక సమస్యలు వస్తాయి. గేమ్స్‌కు బానిసైతే.. యాంక్సైటీ, నిద్ర రుగ్మతలు, సామాజిక ఒంటరితనానికి గురవుతారు.

విద్యలో వెనుకబడటం:

అధికంగా గేమింగ్ వల్ల చదివేందుకు సమయం దొరకదు, చదవాలన్ని ఇంట్రెస్ట్ కలగదు. దీనివల్ల చదువులో వెనుకబడతారు. పరీక్షల్లో సరైన ఫలితాలు రావు. దీనివల్ల పిల్లలు తమపై తాము నమ్మకం కోల్పోయారు. కేరీర్‌పై కూడా ఇంట్రెస్ట్ తగ్గుతుంది.

సమాజంతో విడిచిపోయినట్లు ఉండటం..:

గేమ్స్‌కు బానిస అయినవారు కుటుంబ సభ్యులతో సరిగా మాట్లాడరు. అందరితో కలవరు. తల్లిదండ్రులతో కూడా కమ్యూనికేషన్ ఉండకపోవడం వల్ల రిలేషన్‌షిప్స్ దెబ్బతింటాయి. ఫలితంగా పిల్లలను ఒంటరితనం ఆవహిస్తుంది.

బిహేవియరల్, బావోద్వేగ పరమైన డిజార్డర్లు:

ఇంటర్నెట్ గేమింగ్ డిజార్డర్ బారిన పడిన పిల్లలు.. ఒత్తిడికి గురవుతారు. హైపర్‌యాక్టివిటీ, భావోద్వేగపరమైన సమస్యలు వస్తాయి. ఎమోషన్‌ను నియంత్రించుకోలేరు.

ఇంటర్నెట్ గేమింగ్ డిజార్డర్ ఇలా గుర్తించాలి..

పిల్లలూ ఎప్పుడూ గేమ్స్ ఆడుతూ ఉంటారు.

గేమ్స్ ఆడుతున్నట్లు పేరెంట్స్‌కు కనిపించకుండా తప్పించుకుంటారు.

ఇతర అలవాట్లు, పనులపై ఆసక్తి కోల్పోతారు.

వారి గదుల్లో గంటల తరబడి ఏం చేస్తున్నారో ఇష్టమైన వారి దగ్గర, తల్లిదండ్రుల వద్ద దాచడం వంటివి చేస్తారు.

గేమింగ్‌పై తప్ప మిగతా ఏ విషయాలపై శ్రద్ధ పెట్టరు.

ఎవరితో మాట్లాడకుండా తరచూ ఒంటరిగా ఉంటారు.

ఎప్పుడూ గేమ్స్ ఆడాలనే విపరీతమైన తపనతో ఉంటారు.

గేమ్స్ ఆడొద్దని చెప్పినప్పుడు మానసికంగా కుంగిపోతారు.

తల్లిదండ్రులు ఇలా చేస్తే పిల్లలు సేఫ్!

పరిమితులు:

గేవింగ్ విషయంలో పిల్లలకు కచ్చితమైన నియంత్రణ ఉండాలి. గేమింగ్ సమయంపై పరిమితులు విధించాలి. 2 సంతవ్సరాలు లోపు పిల్లలకు అస్సలు ఫోన్ ఇవ్వకూడదు. 2 నుంచి 12 ఏళ్లలోపు పిల్లలకైతే.. రోజుకు గంట మాత్రమే స్క్రీన్ టైమ్ ఉండాలి. టీనేజీ పిల్లలకు 2 గంటల కన్నా ఎక్కువ స్క్రీన్ సమయం ఉండకుండా చూసుకోవాలి.

గేమింగ్ ప్లేస్:

గేమింగ్ డివైజ్‌లను, కంప్యూటర్లను.. హాలు లాంటి లివింగ్ ప్రదేశాల్లో ఉంచాలి. ఈ పరికరాలతో పిల్లలను ఒంటరిగా గదిలో వదిలేయొద్దు. గేమింగ్ మాత్రమే కాకుండా వ్యాయామం, ఇతరులతో మాట్లాడటం, ఇతర అలవాట్లను ప్రోత్సహించాలి.

ఎలాంటి గేమ్స్ ఆడుతున్నారు:

పిల్లలు ఎలాంటి గేమ్స్ ఆడుతున్నారు, ఎలాంటి కంటెంట్, వాటిలో ఏయే ఇంటరాక్టివ్ ఫీచర్లు ఉన్నాయో తెలుసుకోవాలి. వారితో ఆ గేమ్స్ ఆడి.. గేమ్స్ ఫాంటసీ, రియాలిటీకి మధ్య ఉన్న తేడాను అర్థమయ్యేలా చెప్పాలి.

పేరెంటల్ కంట్రోల్స్:

స్మార్ట్‌ఫోన్లు, ట్యాబ్లెట్లు, గేమింగ్ కన్సోల్స్‌లో పేరెంటల్ కంట్రోల్స్ సెట్టింగ్స్ ఆన్ చేసుకోవాలి. గేమ్‌ను పూర్తిగా ఆపించేయడం కాకుండా.. క్రమంగా నియంత్రించాలి. క్యూస్టొడియో, నెట్ నానీ  వంటి యాప్‌లు మీ పిల్లల గేమింగ్ యాక్టివిటీని నియంత్రించడంలో సహాయపడతాయి.

నిపుణులను సంప్రదించండి:

పరిస్థితి మీ చేయి దాటిపోతే మానసిక వైద్య నిపుణులు, కౌన్సిలర్లను సంప్రదించండి. ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో కాగ్నిటివ్ బిహేవియరల్ థెరపీ  వంటివి చాలా మంచి ఫలితాలను ఇస్తాయి.

ఉరుకుల పరుగుల జీవితంలో పిల్లల్ని చూసుకునేందుకు చాలా మంది తల్లిదండ్రులు సమయం కేటాయించడం లేదు. ఇలా చేస్తే పిల్లల శారీరక, మానసిక ఎదుగుదలపై ప్రతికూల ప్రభావం పడుతుంది. పిల్లలకు అడిగినవన్నీ ఇస్తున్నాం అని సరిపెట్టుకోకుండా.. తల్లిదండ్రులు వారి కోసం కచ్చితంగా సమయం కేటాయించాలి. వారితో సమయం గడపాలి. గేమ్స్ విషయంలో పరిమితులు విధించి నియంత్రణ చేయాలి. అప్పుడే పిల్లల బంగారు భవిష్యత్తుకు బాటలు వేసినవారమవుతాం.